Ball gegen de Muer

Ick kiek ut de Fenster na de Straat hen un seh de lütte Jung vun güntsiet mit een Football speelen. So lang as keen Auto kümmt, speelt he mitten op den Straat, alleen. He versöcht, de Ball nich op de Eer fallen to laten. „Ball hoch“ ward dat Speel nömt. Dat kriggt he fein hen un mi gefallt dat.Dor kann ik lang tokieken.

As ick denn over na achten ga, dor hör ick dat ballern. Twee Gorns wieter, dor haut een öllere Naversjung de Ball jümmer wedder gegen een Muer. Un dat is richtig luut un dat nervt mi, denn de Buss höllt nich op dormit. Dat rummst und ballert in eens weg. Ick mak dat Fenster nu to, man dat is liekers nich uttoholen. Ick överlegg : Schall ick prahlen: „Hör op dormit!“

Over dat do ick nich, denn ick seh mi nu sülfst as Jung: Wenn ick mit de Schoolarbeiten nich torecht kumm, ga ick na buten un hau mien Football gegen de Wand, wedder un wedder. Achter de Wand is de Stuuv, wo Vadder sien Middagstunn makt. He lött sik dat gefallen un kümmt nich ruut to schimpen.

Eerst nu krieg ick dor de Reknung för vun de Naverjungs.