De rieke Mann
In ehr kleene Dörp bi Kiel,
dor stunn een groote Villa,
dor wohne een rieke Mann.
De rieke Mann is riek,
wiel dat he reken kann.
He weer do ut de Kirch rutgahn
as dat all so maakten
un hett de Kirchenstüer spoort.
He seer: Wenn ik de Stüer betahl,
dor kann een Preester alleen
vun leeven, dat's mi toveel.
Dat deer em leed as't an Starven gung.
Dor dreep sik dat goot,
dat de Kark een ne'e Orgel bruke.
Ünner Eer schull em een Preester bringen;
he leet dat Geld för de Orgel springen.
De Preester hett sik bekehren laaten.
Dat weer een Handel na sien Mütz.
Denn he harr rekent: de Spend weer'n Klacks
gegen veertig Johr betahlen.
Un mehr as een feine Beerdigung
is dat wurrn mit een lange Liekentog
dör dat lütte Dörp bi Kiel.
Dat weer mol wat to reken,
hett se dacht in de Kirchenbank:
Watt hett de Mann verdeent,
wenn veer Percent vun sien Stüern as Dank
för de Arbeid vun een Preester langt?