Hochtied
In een kleene Dörp bi Kiel
hung een Girland över de Dör.
Du seggst: Dat kümmt doch öfter vör.
Dor hesst du recht un wedder nich,
denn dor wohn' – un dat gung allerbest-
twee Mannslüüd achter de Dör.
De harrn inlaad to een groote Fest
mit Danz un allens wat dorto hör.
De Navers vun de Brütigamms,
de harrn dor an to knusen,
denn mit een annern Mann
kannst du supen, over nich smusen.
So dachten se bit jetzt,
doch se geeven sik een Ruck toletzt
un bunnen - as jümmer - de Girland
mit Rosen un een rode Band.
De beiden weern Navers vun uns Hellen,
se harrn sik dat verdeent.
Denn as't uns Hellen schlecht gung,
weern se för ehr dor in jede Stunn,
un in ehr letzte hebb'n se um ehr weent.