Mien Flensborger Förd
Wenn du mi fraagst, wo't am schönsten is
in't ganze Schleswiger Land,
denn segg ik an de Förd vun Flensburg.
Dor findst du twee Osseninseln
un güntöver liggt Glücksburg
mit een Schloss un een feine Strand.
Vun dor kannst du loopen na Holnis
an de Steilküst vörbi bit an de Näs.
Dor bünn ik wannert mit min Schoolklass
un later mit mien Fru un mit mien Frünn'.
Du sühst twee Türme, de sünd witt,
un hörn to Broacker op de dänische Siet.
Op de anner Kant sünd wi vun Ostseebad
bit na Kollund gahn. An de Schoosterkaat
is de Grenz. Dor gungen wi över de Brügg
un dör de schönste Böökenholt, de ik kenn.
Bi de Dänen schleckten wi Softis un denn
fohrten wi mit de Botterschipp torügg.
Oder wi fohrten mit een Damper,
de heete Alexandra, bit na Sonderborg
un leepen na Düppel op de Schanz.
Vun dor keeken wi över dat blaue Water
un de Schipp mit de witte Segel
seegen ut as weern se to Danz.
Vun Glücksburg bit na Langballigau
sünd wi segelt. Dor eeten wi rökte Makreel
un drunken Flensburger Beer
un villicht ok een Buddel toveel.
Mit Oostenwind gung't gau torügg
und achterut seeg't ut as dat Meer.
Wi wohnten in een lütte Kaat
neeg bi Gelting un fohrten op Rad
bit na de kleene Möhl Charlott'
un gung'n um de Birk to Foot,
-in de Wischen stun'n Peer-
un denn leepen wi een Stoot
barfoot in de Oostsee hen un her.
As Kinner weern wi in Westerholt
un stolt sleepen wi in een Telt.
Dat Water harr een beten Solt
un wi hebben Quallen tellt,
dorvun geev't nich blots een
un an de Steilküst kleiten wi in'e Lehm.
Dat is för mi immer de Förde wen!
Op de een Siet leven Düütsche, op de anner Dän'.